علل ایجاد و روشهای درمان افتادگی ابرو

عملکرد اصلی ابرو جلوگیری از ورود عرق یا سایر رطوبت‌ها مانند بارش باران به درون چشم است. ساختار جلوآمده‌ی استخوان زیر ابرو نیز سایه‌بانی برای چشم ایجاد می‌کند و چشم را از نور خورشید محافظت می‌کند. افتادگی ابرو به شکل نامناسب ابرو گفته می‌شود که در آن، ابرو از جایگاه اصلی خود جابجا شده و در محلی پایین‌تر از محل طبیعی خود جای بگیرد. افتادگی ابرو گاهی ممکن است به حدی باشد که در دید جانبی افراد اختلال ایجاد کند. همچنین افتادگی ابرو می‌تواند با تاثیر بر ظاهر فرد، اعتماد به نفس آنها را نیز کاهش دهد.

علائم افتادگی ابرو چیست؟

افتادگی ابرو می‌تواند موجب شود تا چشمان و صورت فرد خسته یا ناراحت به نظر بیایند، در حالی که فرد هم استراحت کافی داشته و هم از لحاظ روانی در وضعیت مناسبی است. در صورتی که افتادگی ابرو وضعیت حادی پیدا کند ممکن است بافت بالای چشم به مقابل چشم بیفتد و در بینایی فرد از جمله در دید جانبی اختلال ایجاد کند.

علل ایجاد افتادگی ابرو چیست؟

افتادگی ابرو می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد. این مشکل می‌تواند توارثی یا اکتسابی باشد اما بیشترین شکل آن اکتسابی است. اصلی‌ترین دلایل افتادگی ابرو شامل موارد زیر می‌شوند:

افزایش سن: معمول‌ترین دلیل افتادگی ابرو، افزایش سن است. با افزایش سن سلول‌های بدن نیز پیر شده و کم‌کم عملکرد خود را از دست می‌دهند. سلول‌های عضلات صاف صورت نیز از این قاعده مستثنی نیستند. در اثر پیری سلول‌ها، ممکن است بافت‌های پیشانی و ابروها نیز شل شده و شکل آویزانی به خود بگیرند.

آسیب و تروما: آسیب‌ به اعصاب کنترل‌کننده‌ی عضلاتی که مسئول نگه‌داشتن ابرو در جایگاه خود هستند نیز می‌تواند موجب افتادگی ابرو شود. با آسیب این اعصاب، پیام عصبی مبنی بر انقباض یا کشیدگی عضلات نیز قطع شده و عضلات شل و آویزان می‌شوند.

افتادگی ابروی میوژنیک: بیماری‌های میوژنیک بیماری‌هایی هستند که عضلات ارادی بدن را درگیر می‌کنند. در این حالت معمولا عضلات به دلیل اختلال در عملکرد فیبرهای عضلانی دچار ضعف می‌شوند. میوپاتی عضلات صورت می‌تواند به افتادگی ابرو منجر شود. از بیماری‌های شایع که منجر به میوپاتی می‌شوند می‌توان به دیستروفی میوتونیک و میاستنی گراویس اشاره کرد.

عفونت: برخی عفونت‌ها نیز می‌توانند منجر به افتادگی ابرو شوند. بعنوان مثال آلودگی با ویروس واریسلا زوستر که منجر به سندروم رامسی هانت (Ramsay Hunt syndrome) می‌شود موجب فلج صورت می‌شود. آلودگی با ویروس‌های هرپس، پولیو، HIV، وست نیل (West Nile) نیز با اختلال در عملکرد اعصاب صورت می‌توانند موجب افتادگی ابرو شوند. باید توجه داشت که عفونت‌ها تنها محدود به موارد ذکرشده نیست و عوامل عفونی دیگری که کمتر شایع هستند نیز می‌توانند موجب افتادگی ابرو شوند.

افتادگی ابرو القاءشده با اسپاسم: برخی بیماری‌های توارثی یا اکتسابی که منجر به اسپاسم‌های عضلات صورت و اطراف ابرو می‌شوند می‌توانند به جابجایی ابرو از جایگاه خود منجر شوند. ممکن است این جابجایی‌ها در نهایت به افتادگی دائمی ابرو منجر شوند.

نئوپلاسم بافت‌ها: نئوپلاسم به تجمع غیرطبیعی سلول‌های بافتی در یک نقطه از بدن گفته می‌شود. علت ایجاد نئوپلاسم، رشد غیرطبیعی و بیش از حد سلول‌ها است. نئوپلاسم می‌تواند خوش‌خیم یا بدخیم باشد که به حالت بدخیم آن سرطان گفته می‌شود. نئوپلاسم در اعصاب صورت یا سایر بافت‌های غیرعصبی مرتبط با اعصاب می‌توانند به اختلال در عملکرد سلول‌های عصبی منجر شده و افتادگی ابرو را ایجاد کنند.

افتادگی ابرو در اثر آسیب‌های ناشی از جراحی: برخی جراحی‌های مربوط به صورت، از جمله ناحیه‌ی اطراف ابرو، ممکن است با خطای پزشک جراح به آسیب اعصاب یا عضلات مرتبط با ابرو منجر شوند و افتادگی ابرو را ایجاد کنند. تزریق بوتاکس در حالتی که به درستی صورت نگیرد نیز می‌تواند به فلج عضلات ابرو منجر شود. این مشکلات در کمتر از یک درصد جراحی‌ها رخ می‌دهند.

علاوه بر عوامل ذکرشده، آسیب‌های ناشی از تابش آفتاب و برخی عوامل توارثی دیگر نیز می‌توانند به افتادگی ابرو منجر شوند.

درمان افتادگی ابرو

درمان افتادگی ابرو به شکل، علت ایجاد، شدت و مهم‌تر از همه هدف بیمار از درمان بستگی دارد. معمولا برای افتادگی ابروی ناشی از افزایش سن، جراحی توصیه می‌شود. در ادامه به دو رویکرد درمانی افتادگی ابرو اشاره می‌کنیم:

رویکرد اول؛ درمان افتادگی ابرو به روش غیرجراحی

در صورتی که فرد زمان کافی برای صبرکردن جهت بهبود شرایط پس از جراحی نداشته‌باشد یا شدت افتادگی ابرو زیاد نباشد می‌تواند از روش‌های غیرجراحی برای بهبود افتادگی ابروی خود استفاده کند. روش‌های غیرجراحی برای درمان افتادگی ابرو شامل موارد زیر هستند:

تزریق بوتاکس: یکی از روش‌های مرسوم برای لیفت ابرو، بوتاکس است. در این روش عضلات زیر پوست شل می‌شوند. ابروها به دو عضله‌ی اصلی متصل هستند که یکی از آنها ابروها را پایین می‌کشد و یکی از آنها ابروها را بالا نگه می‌دارد. استفاده از بوتاکس برای شل‌کردن عضله‌ای که موجب پایین‌ کشیده‌شدن ابرو می‌شود می‌تواند افتادگی ابرو را درمان کند.

استفاده از فیلرهای تزریق‌شونده: این روش کمک می‌کند تا افتادگی ابرو کاهش بیابد و ویژگی‌های طبیعی خود را بازیابد. روش‌های تزریق بصورت کم‌تهاجم هستند و افراد می‌توانند یک روز پس از تزریق به فعالیت‌های معمول خود باز گردند.

پیوند چربی: در این روش ابتدا از بخش‌هایی از بدن که دارای چربی اضافی است مقداری بافت چربی جدا می‌شود. چربی‌های جداشده به محل موردنظر در نزدیکی ابرو پیوند زده می‌شوند. همچنین چون در بافت چربی، سلول‌های بنیادی وجود دارد، لذا این روش به مدت زمان زیادی تاثیر درمانی خود را خواهدداشت.

لیفت ابرو با پلاسمای حاوی پلاکت (روش PRP): این روش درمانی نیز روشی بر پایه‌ی تزریق است که در آن از خون خود افراد استفاده می‌گردد. خون پس از سانتریفوژشدن به محل موردنظر تزریق می‌گردد. معمولا این روش با سایر روش‌ها مانند بوتاکس، فیلرها یا لیزرتراپی بکار گرفته‌می‌شود.

لیزرتراپی: این روش برای از بین بردن چین‌و‌چروک پوست و نیز لیفت ابرو استفاده می‌شود. در این روش با استفاده از لیزر، سلول‌های سطحی پوست از بین می‌روند. انتظار می‌رود پس از ایجاد سلول‌های جدید در محل لیزرشده، این سلول‌ها ویژگی‌های سلول‌های سالم را داشته‌باشند.

رادیوتراپی: این روش موجب القای تولید کولاژن می‌شود. در این روش از امواج فراصوتی برای تحریک سلول‌ها به تولید کلاژن استفاده می‌گردد.

لیفت ابرو با نخ: در این روش، ابرو تا حد پایین تا متوسطی توسط نخ‌هایی نازک در زیر پوست ابرو و پیشانی بالا کشیده می‌شود. این روش یک روش دائمی نیست و پس از یک تا یک و نیم سال دوباره علائم افتادگی ابرو بروز خواهندکرد.‌

رویکرد دوم؛ درمان افتادگی ابرو به روش جراحی

روش‌های جراحی مختلفی برای درمان افتادگی ابرو وجود دارند که بسته به شرایط و نیاز فرد و نیز شدت افتادگی ابرو انتخاب می‌شوند. از جمله جراحی‌های موجود برای درمان افتادگی ابرو می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

درمان افتادگی ابرو به روش جراحی کلاسیک یا سنتی: این روش جراحی که قبلا متداول‌ترین روش جراحی بوده‌است، تحت بیهوشی صورت می‌گیرد. در این روش یک برش در بالای گوش ایجاد می‌شود و با خط رویش مو ادامه می‌یابد و در بالای گوش مقابل به پایان می‌رسد. با بالاآوردن پوست پیشانی، بافت‌های چربی، عضلات وسایر بافت‌های موجود در پیشانی به محل طبیعی خود جابجا می‌شوند. پس از اتمام دستکاری بافت‌های پیشانی، پوست اضافی بریده شده و برش ایجادشده دوباره بسته می‌شود.

لیفت اندوسکوپیک ابرو: امروزه این روش معمول‌ترین روش برای درمان افتادگی جراحی به شمار می‌رود. این جراحی نوعی روش جراحی کمتر تهاجمی است که تحت بیهوشی انجام می‌گیرد. در این جراحی ابتدا برش‌هایی در محل رویش موها ایجاد می‌شوند که قابل مشاهده نیستند. سپس بافت مربوط به ابرو به دقت بالا کشیده می‌شوند. این روش درمانی نسبت به روش سنتی سرعت بهبود بیشتری داشته و کبودی پس از جراحی نیز کمتر است.

جراحی لیفت ابرو با برش محدودشده‌ (Limited Incision Brow Lift): این روش جراحی نیز مانند روش اندوسکوپیک است با این تفاوت که شامل برشی بزرگتر از برش ایجادشده در روش اندوسکوپیک است. معمولا این جراحی همراه با جراحی پلک‌ها صورت می‌گیرد و پس از تنظیم ساختارهای مرتبط با ابرو، بافت‌های مربوط به پلک نیز ممکن است دستکاری شوند.

جراحی لیفت ابروی مستقیم: این جراحی می‌تواند تحت بی‌حسی موضعی و در کلینیک نیز صورت بگیرد. در این جراحی، برش دقیقا در بالای ابروی افتاده صورت می‌گیرد. بافت چربی و پوست اضافی از محل جراحی برداشته شده و سپس دوباره محل برش بسته می‌شود. این روش جراحی برای ابروهایی که بصورت غیرمتقارن دچار افتادگی شده‌اند مناسب است.

علاوه بر روش‌های جراحی بیان‌شده روش‌های جراحی دیگری نیز وجود دارند که کمتر متداول هستند. این روش‌ها معمولا برای افتادگی‌های غیر متقارن ابرو یا بهبود وضعیت سلول‌های عصبی یا عضلانی ممکن است به کار روند. انتخاب بهترین روش درمانی برای افتادگی ابرو بسته به نظر پزشک و شرایط بیمار دارد. همچنین هر کدام از روش‌های بیان‌شده دارای عوارض و مزایایی هستند که باید به آنها نیز توجه نمود.

• لیفت ابرو و معرفی روشهای غیرجراحی لیفت ابرو
  تاریخ انتشار : 1400-10-25تاریخ بروز رسانی : 1400-11-04


• علل افتادگی ابرو و درمان آن
  تاریخ انتشار : 1400-07-07تاریخ بروز رسانی : 1403-07-22