جراحی برداشتن خال کیسینگ

خال کیسینگ یا کیسینگ نِووس (kissing nevus) نوعی اختلال پوستی مادرزادی است که در دوران جنینی ایجاد میشود. خال کیسینگ که بصورت یک خال مشاهده میشود توسط پلک بالا و پایین دو تکه میشود. شکاف پلکی باعث میشود تا خال کیسینگ هم در پلک بالا و هم در پلک پایین قرار بگیرد و زمانی که فرد پلک میزند این دو بخش با یکدیگر برخورد کنند. این برخورد هنگام پلک زدن عامل نامگذاری این نوع خالها به نام خال کیسینگ است.

هنگام نمو جنین در رحم مادر، پلک بالا و پایین در طی مراحل نموی از هم جدا میشوند و اگر یک خال کیسینگ بر روی چشم وجود داشته باشد در این مرحله به دو بخش بالا و پایین تقسیم میشود. خال کیسینگ ممکن است در همان هنگام تولد به وضوح مشاهده شود و یا اینکه پس از تولد وضوح کمتر (اما قابل مشاهده) داشته باشد و با افزایش سن به تدریج شدت آن افزایش یابد.
عامل ایجاد خال کیسینگ وجود اختلال در سلولهای ملانوسیت است. سلولهای ملانوسیت سلولهایی هستند که مسئول تولید رنگدانه پوست هستند و در صورت تشدید عملکرد آنها در ناحیه پلکی در دوران جنینی و درون رحم مادر، خالهای کیسینگ تشکیل میشوند.
اگرچه مهم ترین خطر خال کیسینگ را میتوان احتمال بدخیم شدن خال دانست اما این مسئله شایع نیست و شایع ترین عامل مراجعه افراد به پزشک از بابت خال کیسینگ، تاثیر این خالها بر ظاهر و زیبایی افراد است. امروزه تنها راه قطعی برای درمان خال کیسینگ، جراحی برداشتن خال کیسینگ است. با توجه به ظرافت ساختار پلک و محدودیت پوست در اطراف پلک جراحی برداشتن خال کیسینگ از حساسیت بالایی برخوردار است و لازم است تا توسط پزشک متخصص و مجرب انجام گیرد.

علائم و عوارض خال کیسینگ

خال کیسینگ معمولا عوارض جدی ندارد مگر اینکه تبدیل به توده بدخیم شود. از همین رو لازم است تا افراد بصورت منظم با پزشک متخصص در ارتباط باشند و خال کیسینگ خود را از نظر بدخیمی تحت نظر قرار دهند. عارضه اصلی خال کیسینگ، تاثیر آن بر زیبایی چشم است و این مسئله عامل اصلی مراجعات برای برداشتن خال کیسینگ است. علائم خال کیسینگ شامل موارد زیر است:

1. خال مادرزادی که هنگام تولد بر روی پلک وجود دارد
2. خال کیسینگ بصورت همزمان هم بر روی پلک بالا و هم بر روی پلک پایین وجود دارد
3. از نظر سطح خال، ممکن است سطح آن دانه دار، صاف، برجسته، گره مانند و دارای مو باشد و ممکن است چند ویژگی را همزمان داشته باشد
4. ممکن است این خالها حالت بدخیم به خود بگیرند و به سایر بخشهای بدن گسترش یابند و ایجاد سرطان کنند

مدیریت خال کیسینگ

مدیریت خال کیسینگ از این نظر اهمیت دارد که ممکن است بدخیم گردد. برای مدیریت خال کیسینگ باید بصورت منظم با پزشک متخصص در ارتباط بوده و وضعیت خال را از نظر بدخیم یا خوش خیم بودن آن بررسی کرد.در صورت وجود هر نوع اختلال بدخیم لازم است تا خال کیسینگ برداشته شود.

جراحی برداشتن خال کیسینگ

همانگونه که اشاره گردید امروزه جراحی برداشتن خال کیسینگ را میتوان تنها راه رفع خال کیسینگ نام برد. اگرچه روشهای دیگری نیز امروزه در حال تکامل برای درمان این خالها هستند اما در حال حاضر بعنوان روشی تایید شده کاربرد پیدا نکرده اند.
در جراحی برداشتن خال کیسینگ ابتدا لازم است تا بررسی شکل، محل قرارگیری، وضعیت خوش خیم یا بدخیم بودن آن، عمق سلولهای پوستی رنگی و ... صورت بگیرند. این بررسی ها قبل از جراحی انجام میشوند و تصمیم برای جراحی بر اساس این بررسی ها گرفته میشود.
پس از اینکه وضعیت خال بررسی شد فرد به اتاق عمل برده شده و تحت بیهوشی عمومی قرار میگیرد. خال کیسینگ پس از بیهوشی عمومی برش داده شده و برداشته میشود و در این مرحله جای خالی پوست برداشته شده باید پر شود. برای ان کار جای خالی پوست جداشده با پیوند پوست جدید و نیز کشیدن پوست اطراف محل برش بر روی جای خالی پوست انجام میگیرد. در طی این جراحی سعی میشود تا برش ها و بخیه ها بصورتی باشند که جای زخم پس از جراحی قابل مشاهده نباشد. پوست پیوندی نیز معمولا از خود فرد گرفته میشود و به همین خاطر پاسخ ایمنی جدی ایجاد نمیشود. همچنین در طی جراحی برداشتن خال کیسینگ با توجه به اینکه بخشی از خال معمولا روی محل رویش مژه ها می افتد، سعی میشود تا خط رویش مژه ها با کشیدن باقیمانده مژه به محل برش خورده تکمیل شود و از نظر رشد مژه پس از جراحی مشکل جدی وجود نداشته باشد.معمولا جراحی برداشتن خال کیسینگ در چند مرحله انجام میشود.